ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ သမဏ၏
ေလာကအတြင္း၊ ထြန္းေပၚျခင္းကား၊
၀ဋ္တြင္းလည္ပတ္၊ ခ်ားရဟတ္၀ယ္၊
တြယ္ကပ္ေနၾက၊ မ်ားသတၱကုိ
ကယ္မထုတ္ေဆာင္၊ ငါးေဘာင္ခတ္ရံ
ျပည္နိဗၺာန္သုိ႔၊ အမွန္မကြာ၊ ပို႔ဖုိ႔သာတည္း။
ရံကာ ငါးရပ္၊ ေခၚဆုိအပ္ရာ၊ ထုိအရာကား
ကံသာမူ၊ အရင္းစ၍
ႏွစ္၀ရုပ္နာမ္၊ ေ၀ဘန္ပိုင္းျဖတ္
ေၾကာင္းက်ိဳးတတ္သိ၊ ခြဲျခမ္းဘိလ်က္
ဆယ္ခ်က္ဉာဏ္ျဖင္၊ မဂ္ဖုိလ္၀င္လာ
သမၼာအျမင္၊ တံတုိင္းပင္တည္း။
တံတုိင္းငါးထပ္၊ ကာရံပတ္သည့္
အျမတ္နိဗၺာန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္မွာ
သုံးတန္သိကၡာ၊ က်င့္ဓမၼာတည္း။
ဓမၼာသုံးတန္၊ အက်င့္မွန္ကုိ
ပုံမွန္အားထုတ္၊ လြန္ၾကိဳးကုတ္ေသာ္
ေလာကုတ္သုခ၊ မရကလည္း
ေသာကေႏွာင္ေဗြ၊ ပရိေဒဟု
ေခၚေလငိုေၾကြး၊ ဆင္းရဲေဘးမွ
ထြက္ေရးလြတ္ေျမာက္၊ ခ်မ္းသာေရာက္လ်က္၊
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၊ ႏွစ္ကိုယ္စိတ္
လွ်ံဖိတ္သုခ၊ အ၀၀ကို
မုခ်မွန္စြာ၊ ရမည္သာသည္
သိကၡာက်င့္သုံး အက်ိဳးတည္း။
Saturday, 2 April 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)